sensory proximity inductive
Ang sensor proximity inductive ay kumakatawan sa isang batayan ng modernong teknolohiyang pang-automatiko sa industriya, na nag-aalok ng pagtuklas nang hindi nakikipag-ugnayan sa mga metal na bagay sa pamamagitan ng pagsisigla ng electromagnetic field. Gumagana ang sopistikadong device na ito sa pamamagitan ng paglikha ng mataas na dalas na electromagnetic field na nagbabago kapag may metal na bagay na pumasok sa kanyang detection zone. Binubuo ang sensor ng oscillator, detection circuit, at output amplifier, na sama-samang gumagana upang magbigay ng maaasahang pagtuklas ng bagay. Kapag lumapit ang metal na target sa aktibong mukha ng sensor, nagkakaroon ng eddy currents sa loob ng target, na nagdudulot ng pagkawala ng enerhiya sa oscillator circuit. Ang pagkawalang ito ng enerhiya ang nag-trigger sa switch ng output ng sensor, na nagbibigay senyas sa presensya ng metal na bagay. Magagamit sa iba't ibang sukat at konpigurasyon, ang mga sensor na ito ay may saklaw ng deteksyon na karaniwang nasa 1mm hanggang 40mm, depende sa modelo at materyal ng target. Naaaliw sila sa mahihirap na kapaligiran sa industriya dahil sa kanilang matibay na konstruksyon at paglaban sa mga salik tulad ng alikabok, langis, at pag-vibrate. Malawak ang aplikasyon ng teknolohiyang ito sa mga proseso ng pagmamanupaktura, conveyor system, pagpoproseso ng metal, pag-assembly ng sasakyan, at mga industriya ng pagpapacking. Isa sa mga pangunahing bentaha nito ay ang kakayahang gumana sa pamamagitan ng mga di-metal na materyales, na nagbibigay-daan sa pagkakabit nang nakaimbed sa makinarya kung saan ang direktang pagtuklas ay hindi praktikal o imposible.