hurbiltasun-sentsore induktiboaren barrutia
Hurbiltasun induktiboak diren sentsoreek industria automatizazio modernoan teknologia gako bat osatzen dute, objektu metalikoak ukitu gabe detektatzeko aukera fidagarria eskaintzen dutelarik. Gailu aurreratu hauek eremu elektromagnetiko bat sortuz funtzionatzen dute, eta objektu metaliko bat beraien detekzio-eremuan sartzen denean, eremu horretan gertatzen diren aldaketak antzematen dituzte. Teknologia honek maiztasun handiko osziladoreak erabiltzen ditu, sentsorearen aurpegi aktibotik kanporatzen den eremu elektromagnetikoa sortzeko. Helburu metalikoa eremu honetan sartzen denean, korronte parassitak induzitzen dira helburuan, osziladore-zirkuituan energia-galera eraginez. Galera honek sentsorearen irteeran egoera-aldaketa bat abiarazten du, helburua hurbil dagoela adieraziz. Detekzio-eremua sentsorearen tamainaren eta helburuaren materialaren arabera alda daiteke, milimetroren zati batetik zenbait zentimetro arte luzatuz. Sentsore hauek ingurumen industrialki zailak gainditzen dituzte, piezarik gabeko iraupen handia eskainiz eta desgastea ekidinez. Tenperatura-maila zabalean prestazio egonkorra mantentzen dute, eta hautsarekiko, oliorekiko eta urarekiko erresistentzia dute behar bezala trankilatuta daudenean. Teknologia hau fabrikazio-prozesuetan, konbeyoretan, paketatze-hedalaritzetan eta auto-montaketa-lerroetan erabili ohi da, non objektuen detekzio zehatza ezinbestekoa den. Induktiboaren sentsore modernoek sarri ezaugarri aurreratuak barne hartzen dituzte, hala nola sentikortasun egokigarria, diagnostikorako gaitasunak eta kontrol-sistema desberdinetarako egokitutako irteera-motak.