senzori ultrasonik
Sensori ultrasonik përfaqëson një teknologji të sofistikuar që përdor valë zëri jashtë diapazonit të dëgjimit njerëzor për të zbuluar objektet dhe matur distancat me saktësi të lartë. Duke u bazuar në parimin e eholokacionit, këta sensorë emetojnë impulset e zërit me frekuencë të lartë dhe masin kohën që i duhet ekoit të kthehet pasi riflektohet nga një objekt. Për shkak të aftësisë së tyre për të funksionuar efikasisht në kushte të ndryshme mjedisore, sensorët ultrasonik janë bërë thelbësorë në aplikime të numërta në industrinë e ndryshme. Këto pajisje zakonisht funksionojnë në frekuencë midis 20 kHz dhe 200 kHz, duke ofruar matje të sakta të distancës nga disa centimetra deri në disa metra. Sensori përbëhet nga dy komponentë kryesorë: një transmetues që emeton valët ultrasonike dhe një pranues që zbulon sinjalet e riflektuara. Sensorët modernë ultrasonik shpesh përfshijnë mundësi të përparuara të përpunimit të sinjalit, duke i lejuar ata të filtrojnë zhurmën dhe të ofrojnë matje të besueshme edhe në mjedise të vështira. Mundësia e tyre për matje pa kontakt bëhet veçanërisht e vlefshme në aplikime ku kontakti fizik me objektin synues është i papëlqyer ose i pamundur. Teknologjia ka gjetur përdorim të gjerë në sistemet parkimi automobilistik, automatizimin industrial, matjen e nivelit të lëngut dhe aplikimet robotike, duke treguar vershatilitetin dhe besnikërinë e saj në kontekste operative të ndryshme.