sensori fotoelektrik
Një sensor fotoelektrik është një pajisje elektronike e sofistikuar që përdor rreze drite për të zbuluar praninë, mungesën ose distancën e objekteve në aplikime të ndryshme industriale dhe komerciale. Ky sensor i vershtrë funksionon duke lëshuar një rrez drite, zakonisht infrigjirme, të kuqe të dukshme ose me laser, dhe duke matur ndryshimet në dritën e marra kur objektet ndërprasin ose pasqyrojnë rrezen. Sensori përbëhet nga dy pjesë kryesore: një transmetues që projekton rrezen e dritës dhe një pranues që e detekton sinjalin e dritës. Këta sensorë mund të konfigurohen në tre mënyra kryesore: me rreze të plotë (through-beam), me pasqyrim të kthyer (retro-reflective) dhe me pasqyrim të shpërndarë (diffuse reflection). Konfigurimet me rreze të plotë përdorin njësisë të veçanta për transmetues dhe pranues, të pozicionuara përballë njëri-tjetrit, duke ofruar rangun më të gjatë të zbulimit dhe besueshmërinë më të lartë. Sensorët me pasqyrim të kthyer përdorin një reflektor për të kthyer rrezen e dritës prapa te pranuesi, i cili ndodhet në të njëjtën njësi si transmetuesi, duke ofruar një zgjidhje ekonomike për zbulimin në distanca mesatare. Sensorët me pasqyrim të shpërndarë zbulojnë objektet bazuar në dritën e pasqyruar direkt nga objekti synues, çfarë i bën idealë për aplikime me distanca të shkurtra. Sensorët modernë fotoelektrik përfshijnë karakteristika të avancuara si suprimimi i sfondit, suprimimi i parapjesës dhe aftësi të sakta kalibrimi digjitale, duke i lejuar ato të funksionojnë në mënyrë të besueshme në mjedise industriale të vështira, duke ruajtur saktësinë dhe përsëritshmërinë e lartë.
EN
