senzori afërimesh magnetik
Një sensor i afërsisë magnetik është një pajisje e avancuar detektimi që përdor fusha magnetike për të identifikuar praninë ose mungesën e objekteve metalikë pa kontakt fizik. Ky sensor i sofistikuar funksionon duke gjeneruar një fushë magnetike dhe duke zbuluar ndryshimet në këtë fushë kur materiale ferromagnetike hyjnë në zonën e detektimit të tij. Teknologjia bazë e sensorit përbëhet nga një magnet i përjetshëm, një sensor efekti Hall ose një element magnetorezistiv që reagon ndaj ndryshimeve të dendësisë së fluksit magnetik. Këta sensorë dallohen në mjedise të rënda ku sensorët optikë ose kapacitiv mund të dështojnë, duke ofruar performancë të besueshme në kushte që përfshijnë pluhur, borë, vaj ose ujë. Teknologjia lejon gamë detektimi të saktë nga disa milimetra deri në disa centimetra, në varësi të materialit të synuar dhe konfigurimit të sensorit. Sensorët modernë të afërsisë magnetik shpesh përfshijnë kompensim të brendshëm të temperaturës dhe mbrojtje kundër qarkullimeve të shkurtër, duke siguruar funksionim të qëndrueshëm në kushte të ndryshme mjedisore. Ata gjejnë zbatime të gjera në automatizimin industrial, sistemet automobilistike, pajisjet e sigurisë dhe elektronikën konsumatore, ku luanin role thelbësore në detektimin e pozicionit, monitorimin e shpejtësisë dhe numërimin e objekteve. Ndërtimi i tyre me gjendje të ngurtë eliminon konsumin mekanik, duke dhënë gjatësi jete të jashtëzakonshme dhe besueshmëri në skenarë operimesh të vazhdueshme.
EN
