принцип на работа на сензор за близина
Сензор за близина работи врз основен принцип на детекција на објекти во близина без физички контакт. Принципот на работа вклучува испраќање на електромагнетно поле или зрак зрачење и анализа на промените во повратниот сигнал кога објектите влегуваат во зоната на детекција. Овие сензори обично користат разни технологии, вклучувајќи индуктивни, капацитивни, фотоелектрични и ултрасонични методи. Индуктивните сензори генерираат електромагнетни полиња за да детектираат метални објекти, додека капацитивните реагираат како на метални, така и на неметални материјали со мерење на промените во капацитетот. Фотоелектричните сензори испраќаат светлински зраци и детектираат нивно одбивање или прекинување, а ултрасоничните сензори ја мерат растојанието со помош на звучни бранови. Методот на детекција на сензорот зависи од специфичната употребена технологија, но сите типови следат слична секвенца: испраќање на енергија, детекција на промени во повратниот сигнал и конверзија на тие промени во електрични излези. Оваа можност за детекција без контакт ги прави сензорите за близина бесценни во индустријската автоматизација, системите за безбедност и потрошувачката електроника. Тие се истакнуваат во средини каде што сензорите со физички контакт би биле непрактични или потенцијално штетни, обезбедувајќи поуздана детекција на објекти во различни услови. Технологијата се развивала за да овозможи сè попрецизни мерења, подобра поузданиост и подобро отпорност кон влијанијата од животната средина како што се промените на температурата и електромагнетниот прекршок.