principio de funcionamento do sensor de proximidade
Un sensor de proximidade funciona segundo o principio fundamental de detectar obxectos próximos sen contacto físico. O seu principio de funcionamento consiste en emitir un campo electromagnético ou un feixe de radiación e analizar os cambios no sinal devolto cando os obxectos entran na zona de detección. Estes sensores utilizan normalmente varias tecnoloxías, incluídas as inductivas, capacitivas, fotoeléctricas e ultrasónicas. Os sensores inductivos xeran campos electromagnéticos para detectar obxectos metálicos, mentres que os sensores capacitivos responden a materiais metálicos e non metálicos ao medir cambios na capacidade. Os sensores fotoeléctricos emiten feixes de luz e detectan a súa reflexión ou interrupción, e os sensores ultrasónicos miden distancias usando ondas sonoras. O método de detección do sensor depende da tecnoloxía empregada, pero todos os tipos seguen unha secuencia semellante: emisión de enerxía, detección de cambios no sinal devolto e conversión destes cambios en sinais eléctricos. Esta capacidade de detección sen contacto fai que os sensores de proximidade sexan moi valiosos na automatización industrial, sistemas de seguridade e electrónica de consumo. Destacan en entornos onde os sensores con contacto físico serían impracticables ou poderían causar danos, ofrecendo detección fiabil de obxectos en diversas condicións. A tecnoloxía evolucionou para proporcionar medidas cada vez máis precisas, maior confiabilidade e mellor resistencia a factores ambientais como variacións de temperatura e interferencias electromagnéticas.
EN
