حسگر نزدیکی و حسگر نوری
با این حال، حتی حسگرهای فتوالکتریک نیز نمی‌توانند بدون حسگرهای نزدیکی کار کنند. آنها هشدار زودهنگامی از یک مشکل نaderینده و تدابیر جلوگیری را برای بهبود امنیت طراحی می‌کنند. یک حسگر نزدیکی با ارسال یک میدان الکترومغناطیسی یا پرتو نور درخشان فروسرخ عمل می‌کند و سپس تغییرات در میدان یا بازتاب پرتو را تحلیل می‌کند تا وجود یک شی را تشخیص دهد. توابع اصلی یک حسگر نزدیکی شامل اما به این معنی که محدود نیستند: تشخیص موقعیت قطعات، شمارش و استفاده در برنامه‌های امنیتی است. ویژگی‌های فنی ممکن است متفاوت باشند، اما حساسیت قابل تنظیم و نوع خروجی‌های مختلف ویژگی‌های متداولی هستند. از تولید تا لوژیستیک، این حسگرها دامنه گسترده‌ای از کاربردها دارند. در مقابل این، یک حسگر فتوالکتریک از نور برای تشخیص وجود یا عدم وجود یک شی استفاده می‌کند. یک منبع نور، یک حسگر و یک گیرنده معمولاً تشکیل یک واحد را می‌دهند. اگر شی پرتو نور را قطع یا بازتاب دهد، آنگاه به نوبه خود سیگنال خطایی را فعال خواهد کرد. توابع اصلی حسگر فتوالکتریک شامل تشخیص شی، تشخیص لبه و اندازه‌گیری قطر است. با ویژگی‌هایی مانند درجه بالایی از دقت و توانایی تشخیص شی‌های شفاف، حسگر فتوالکتریک در صنایع مختلفی از بسته‌بندی تا خودکارسازی و سیستم‌های کنترل ترافیک استفاده می‌شود.
EN
